لما الزمان يكتب ياترى اية هيكتب (هيكتب فرح ولا هيكتب احزان)

كتب الزمان

حرام عليكى يا دنيا حرام عليكى كفاية

هفضل عايش يا دنيا فى عذاب ملوش نهاية

جرحك يا دنيا بيالمنى ولية زمانى بيظلمنى

من صغرى عايش فى الاحزان ولا حد جانى يعلمنى

لية الزمان قاسى عليا والناس يا ناس غدرت بيا

ولا حد حاول يواسينى والدنيا لية بتظلم فيا

يا دنيا شفت عذاب ياما من ناس كتير شوفت ملامة

لا عرفت لعذابى نهاية ولا شفت للفرح علامة

كتب الزمان ليا عذابى والحزن ساكن على بابى

بسال سؤال ردى عليا تحرمنى لية من احبابى

م الهم بدرى كبر سنى ولا حد راضى يشيل عنى

والشعر شاب قبل اوانة واصحاب كتير بعدت عنى

يارب انتة عالم حالى وعذابى عاش فيا ليالى

ارحمنى مرة من الاحزان فرحنى يوم ريح بالى

واة من كلام الدنيا ولو سمعنا كلام الدنيا بتحكى لينا الدنيا حكايتها هنسمع هتقول اية لينا الدنيا

زى الدنيا

زى الدنيا ملكيش امان بعتى فى ثانية قلبى اللى كان

قلبة عليكى مخلص ليكى كان بين اديكى عمرة ما خان

بقى دى جزاتة تضيع حياتة وينسى قلبك كل الحنان

وكان اللى كان

خلاص يا قلبى كان كل زمبى انى نسيت غدر الزمان

يا قلبى اية راح تعمل اية مع قلب باعك وهان علية

بعد دة كلة ما اقدرش اقولة انى بحبة ازاى ولية

يا قلبى سيبك*دة مش حبيبك*وحنانى كلة متمرش فية*

بعد اللى عشتة وياة وشفتة*مقدرش تانى اشوف عنية*بلاش تفكير*يمكن دة خير*يا قلبى لسة الجايات كتير*لو بس تنسى ولو مرة تقسى طول عمرك انتة دايما كبير